یار دردانه من

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا     

حیرانم از خدایی خدا  

حیرانم از روزگار غریب  

و دلم می خواهد که بدانم انچه نمی دانم  

کاش خداوند به من قلبی می داد مملو از محبت یار  

کاش در زندگی ام انقدر فرصت زیاد بود که می توانستم  

به درد دل همه برسم و همه را از شادی لبریز کنم 

کاش می دانستم یار دردانه ی من از چه غمین است 

از چه رو خسته شده؟ من چه کنم؟ 

کاش می دانستم و کاش ذهن من بی پروا بود 

می توانست آزاد سرکی بکشد بر دل دوست 

می توانست آنجا علت شادی و غمها نگرد و به من واگوید  

کاش می دانستم یار دردانه ی من از چه غمین است 

از چه رو خسته شده؟ من چه کنم؟  

یار دردانه ی من! دوستت دارم ! 

من نمی دانم چه کنم یار یکباره مرا درک کند 

و مرا با خود ببرد تا فراسوی خیال  

کاش می دانستم چه کنم؟ 

 این قوانین و همه نقل و حدیث     این همه توصیه ها 

هیچ یک نتوانند رهانند مرا  زین همه فکر و خیال  

کاش آگه شود این یار ز عشق من و من  

                                                    مجنون شوم و مست ز این آگاهی!